سيد عليرضا موسوي

  شب یلداست؛ شبی که در آن انار محبت دانه می‌شود و سرخی عشق و عاطفه، نثار کاسه‌های لبریز از شوق ما؛ شبی که طراوت هندوانه‌های تازه تابستان به سرمای دستان زمستان هدیه می‌شود و داغی نگاه‌های زیبای بزرگ‌ترها در چشمان کودکان اوج می‌گیرد و بالا می‌رود. در ازدحام بشقاب‌های کوچک بلور، شیرینی صمیمیت‌ها و یکدلی‌ها، تقسیم می‌شود و کام‌های همه را شیرین می‌کند. یلدای طولانی سال، بهترین مجال برای نیم‌نگاهی کوتاه به لحظه‌هاست؛ لحظه‌هایی که در سرعت عبور، خلاصه می‌شوند و می‌گذرند و این گذشتن، بهترین پیام برای زیبا زیستن ماست؛ زیرا شیرینیِ در کنار ...

  دوباره ماه محرّم، دوباره بوی حسین دوباره بر سر هر كوچه گفت‌و‌گوی حسین بیا به دسته ما نوحه جنون سر كن كه می­‌رویم شباشب، به جست‌و‌جوی حسین حسین، وارث كشف و شهود غار حراست چه های و هوی محمد، چه های و هوی حسین نبسته اند به روی حسین، هرگز آب فرات، آب ننوشید از گلوی حسین فرات، تشنه لب‌های تفته جوشش بود فرات، آب شد از شرم، رو به روی حسین قتیل قبله همیشه به یاد می‌ماند بیا كه مهر نماز است، خاك كوی حسین چنین كه در دل من، داغ كربلا جاری ست شهید می‌شوم از هرم آرزوی حسین طلوع می‌كند آخر طلیعه موعود مسیر قبله عوض می‌شود، به سوی...